درست یادمه روزی که اولین داستانم (داستانهای میدان ونک )رو وارد وبلاگ کردم با خودم فکر کردم چه باحال میشه یه روز یه نویسنده معروف اونها رو بخونه و پیغام بذاره :
سری به وبلاگت زدم .وقت داری فردا یه سر بیای دفتر من. میخام راجع به نوشته هات صحبت کنم.
فرداش هم بگه : نویسنده جوون از آشناییت خوشحال شدم.هر چند تجربه ات کمه ولی اگه ادامه بدی آینده خوبی داری.
با کمال خرسندی این اتفاق افتاد. فقط جزئیاتش کمی فرق میکرد.
شاید هم اشتباه از من بود که تو رویاهام جزئیات رو دقیقا مشخص نکردم!
هر چند جزئیات زیاد مهم نیستند ولی برای اینکه درس عبرتی برای شما باشد ! و همچنین برای اینکه اگر دل نازکی دارید خود طفلک معصوم بیگناهتان را در معرض نقد ادبی قرار ندهید جزئیات جریان را تعریف میکنم.
قضیه به این صورت بود که خانم منیرو روانی پور که حتما میشناسیدش در اجابت از دعوت من برای بازدید وبلاگم داستان آرایشگاه را خوانده بودند و از من برای شرکت در جلسه ای که روز پنجشنبه در محل نشر قصه برگزار میشد دعوت کرده بودند.خوب چی از این بهتر؟
من هم با کلی زحمت شرکت رو دودره کردم و رفتم.
طبق معمول آخرین نفر بودم.سلامی کردم و یه صندلی اون پشت مشتها گیر اوردم و نشستم.
به جز من و خانم روانی پور هشت، نه(8- 9) نفر دیگر هم بودند.
از نویسنده کامل مرد 56 ساله ای که با افتخار می گفت شاگرد خیاط بوده و توسط غلامحسین ساعدی نویسنده شده تا خبر نگاری جوان و حتی یک گزارشگر از یک روزنامه خارجی و چند نفر از خانم ها و آقایان جوان که در وبلاگ داستان می نویسند که به قول علی عبدی پور حتی اگر کمی بیشتر کوتاه می آمدند هم از من بلند تر بودند!
همه خودشان را معرفی کردند.طبیعی بود که کسی توجهی به من نکند ولی أخر همه با پررویی گفتم:
خانم روانی پور من بابک هستم.دیروز تو وبلاگم پیغام گذاشته بودید.
-آه یادم آمد.داستان آرایشگاهتو خوندم.برای اینکه یه مرد اینو بنویسه شاهکاره ولی خوب ایراداتی هم داره. بعد هم چند دقیقه ای راجع به اینکه نباید از کلمه زنیکه اسفاده میکردم صحبت کردند. با این استدلال که نویسنده باید رعایت اصل بی طرفی را بکند و ما بنا به داشتن فرهنگ فضولی و قضاوت در نوشته هایمان دچار این اشتباه می شویم.بعد رو به دیگران گفتند :اگه موافق باشید ایشون (یعنی من) داستانشون رو بخونن و همگی راجع بهش صحبت کنیم.( قضیه جرجیس پیغمبر!)
ومن سر مست از این اقبال ناگهانی و در حالیکه تا اواسط داستان صدام کمی میلرزید داستان ارایشگاه رو در حضور جمع خوندم.
بعد همه اساتید یکی یکی شروع کردند به نقد داستان من.
تا اینجاش خوب بود. نه؟
اما از ایجا به بعدش.چرخ گوشت که میدونین چیه؟ در یک جمله بگم ،یک چرخی کردن مارو که نگو!!
به اینصورت:
1-خانم ، حدودا 25 ساله(البته چون سن دقیق افراد رو نمیدونم از آنچه که در مورد سن خانمها حدس میزنم اتوماتیک حداقل دو سه سال کم کردم!):فضا سازی میتونست شلوغ تر باشه.موضوع تکراری بود.نتیجه و هدف نداشت.حاضر نیستم دوباره آنرا بخوانم.
2-آقا حدودا 25 ساله:مشخص بود که یک مرد نوشته.هدف و نتیجه نداشت.البته من با کلمه زنیکه مشکلی ندارم.
3-آقا 24 ساله :همه شخصیت ها لومپن هستند.شخصیت ها زیاد و متعدد هستند. بیشتر شبیه گزارش است تا داستان.
4- خانم 20 ساله:روی شخصیت ها خوب کار نشده بود.
دیگه یواش یواش داشت لب و لوچه ام آویزون میشد.میخواستم بگم به خدا اینو من ننوشتم .مال بچه برادرمه که 12 سالشه .تو زنگ انشا نوشته.لا اقل اینجوری بهم میگفتند دزد!
خانم روانی پور انگار متوجه شد و گفت:
دوستان توجه داشته باشید که ایشون هیچ ادعایی نداره و این جزو اولین کارهاش به حساب میاد و رو به من کردند وگفتند:ناراحت نشی ها. ما اینجا هستیم برای همین. باز هم خدا پدرش و پدر شوهرشو بیامرزه! انگار مرام ومعرفت هنوز تو این خانواده باقی مونده.
5-خانم 40 ساله:ضمن گفتگو بعضی شخصیت ها فکر میکنند.از نظر اصول داستان نویسی این درست نیست.کلمه زنیکه نباید به کار برده میشد.اصلا داستان نیست!هدف و نتیجه ندارد.
یاد کلاس انشای دبیرستان افتادم.درست میگفت. شانس آوردم حواسشون به شاهد مثال نبود.چون شاهد مثال هم ننوشته بودم!
6-آقا 56 ساله:خوب بود.متشکرم.مرسی! ولی پراکنده گویی ها کم بود.باید بیشتر به دیالوگ ها پرداخته میشد.بهتره داستان "سمنو پزان" نوشته استاد أل احمد رو بخونی.
دستش درد نکنه.این کتاب رو همون روز خریدم وهمون شب خوندم.کلی حال کردم.
7-آقا 23 ساله:داستان گره ندارد.هدف و نتیجه ندارد.حاضر نیستم دوباره بخونم.اصلا شما خودتون از نوشته تون راضی هستید.
دیگه نتونستم ساکت بمونم و گفتم:اگه منظورتون یک نتیجه ناب فلسفیه ، نه نداره ولی من اصلا دنبال این نبودم.
خانم روانی پور گفت:حرف نزن .فقط یادداشت کن!
8- خانم 26ساله: شخصیت ها گنگ هستند.به خصوص اکرم.
9-خانم 23 ساله:از ابتدا نسبت به شخصیت ها گارد گیری شده.شخصیت ها محدود هستند.کلمه زنیکه نباید استفاده میشد.
البته شاید بهتر بود در پایان داستان از همه خانم های محترم به خاطر خطاب قرار دادن یکی از هم جنسانشان با واژه زنیکه عذر خواهی میکردم.خوب حالا میکنم!
آقای شماره 2 :این که یک نوشته به صورت گزارش باشد بد نیست.چخوف هم داستانی به نام شرط بندی با همین سبک دارد.
خانم روانی پور:
در بعضی از جاها زیاده گویی شده.درک بعضی از چیز ها باید به خواننده واگذار شود.فضا سازی ضعیف است.مثلا به صدای سشوار و بوی رنگ مو که فضا را پر کرده اشاره ای نشده .
و تمام.
ملاحظه فرمودید که چقدر امیدوار کننده بود!
رفتیم بالا و خانم روانی پور با چند تا جمله مثبت و کتاب" زن زیادی" مرحوم آل احمد مرا بدرقه کردند.خیلی دلم میخواست بدونم این جملات مثبت ازسر ترحمه یا واقعی!
از پاساژ اومدم بیرون.تنها چیز قشنگی که تو ذهنم بود کاراکتر NICE خانم روانی پور بود.یه ربعی طول کشید تا فهمیدم باید چه جوری تا پاسداران برم.یه بار دیگه چک کردم:چهارراه ولیعصر،میدان ولیعصر، سید خندان و پاسداران.
خیلی دلم میخواست دو سه ساعتی ول بگردم وفکر کنم ولی قول داده بودم برگردم شرکت و پروفرمای پارس سویچ رو تموم کنم.
تو میدون ولیعصر به تاکسیه گفتم :ولیعصر! طرف با دستش به زمین اشاره کرد و گفت همینجاست.
همه مسافر ها خندیدند.اگه عجله نداشتم حتما با تاکسی بعدی میرفتم.
تو راه کارلو صفریان رو هم که از برو بچ با حال دانشگاه بود دیدم.گفت رفته آمریکا درس بخونه.یادم رفت بپرسم وقتی تو آمریکا ازش میپرسن اهل کجاست در جواب میگه ارمنستان یا ایران.
شاید باورتون نشه ولی تو شرکت برای تهیه چهار صفحه پروفرما 26 صفحه پرینت گرفتم و مهندس فرهمند(مدیر عامل شرکت) رو همه یه خط قرمز می کشید و برمیگردوند.آخرش اومد تو اتاق من و گفت: مهندس مثل اینکه دوباره داری رو داستان جدیدت فکر میکنی.ادبیات خیلی خوبه، من هم دوست دارم ولی به شرطی که هابی(hobby )باشه!
عجب جمله سنگینی!
شب مثل بچه ننه ها پناه بردم به سروناز. دمش گرم مرام گذاشت و گفت:مطمئنم بابکی یه روز بزرگترین نویسنده دنیا میشه.
شاهد مثال: من که هر آنچه داشتم اول ره گذاشتم حال برای چون تویی اگرکه لایقم بگو.
نتیجه فلسفی:حالا حالا ها منتظر قسمت دوم داستان، ببخشید گزارش آرایشگاه نباشید.
نتیجه اخلاقی: در رویاهایتان حتما جزئیات را ذکر کنید!
سلام.آدم وقتی زیاد تو این جور جلسات بوده باشه و زیاد پوستش رو کنده باشن.پوست کلفت می شه.معلومه هنوز نشدی.می شی.تازه به نظر من جلسه بسیار ملایمی بود.گاهی بعضی ها به آدم می گن.خب...این رو پاره کن بریز دور.یا می گن...آشغال تر از این نمیشد...یا میگن...بابا تو برو کشکت رو بساب...ولی ما خیلی مودب و خوب بودیم.مگه نه؟به هر حال اگه موضوع برات جدیه باید همه این حرفا رو گوش کنی،اما میدون رو خالی نکنی.موفق باشی.تا بعد....
چی جالب بود؟اینکه برای داستان آرایشگاه باید حالا حالا ها صبر کنیم؟نه ؛کجاش جالبه.
در ضمن شما ممکنه در آینده نویسنده موفقی بشید ولی الان یه وبلاگ نویس موفق هستید.
بیخودی هم ناز نکنید و بقیه داستانتون رو زودتر(مثلا همین امروز)بنویسید.موفق باشید.
نظر من رو میخوای؟ کار خودت رو بکن. هر جوری دوست داری بنویس. هر چقدر دوست داری بوی رنگ مو رو انکار کن و صدای سشوار رو نشنیده بگیر. اگه اومدی داستان بنویسی که ازش نتیجه بگیری برو تحلیل سیاسی بنویس. به عنوان یک خواننده بی سواد قصه نخونده امل من دوست دارم گزارش زندگی مردم رو بخونم. با این کار فرصت میکنم از زندگی مردم باخبر بشم بدون اینکه خودم زندگیشون رو زندگی کنم نه اینکه یه نفر (که مثلا باید تازه بیطرف هم انگار باشه - ولی گزارشگر هم نباشه!) نتیجه اش رو هم برای من بگیره جویده شده بده به من. (البته ظاهرا یه چیز هایی باید به خود خواننده واگذار میشد!) رک و پوست کنده: من همیشه دوست دارم یه بار در محضر اساتید باشم تا مطمئن بشم باقی اوقات چیزی رو از دست ندادم. موفق باشی. خشایار
دوست خوبم بابک سلام..مخاطبان ما فقط منتقدین و اساتید ..و آن هایی که درس این ها را خوانده اند نیستند..هر کسی سبک خود را دارد..و بسیاری چیزی آفریده اند که پیش از این نبوده..و شاید خود دفمیلیاریزیشن..از این جا شروع شده..از مخاطبان عامت بپرس و نه از آن شسته رفته های کلاس..ممکن است داستانی..همه آن ظرایفی که آن درس خوانده ها می طلبند داشته باشد..اما نه جذبت کند..نه به وجدت آرد..و نه به خاطرت بماند..می دونم خیلی پر حرفم ..کاش پرحرفی را هم می شد مثل بینی عمل کرد:))یا حق..
salam.
hanooz dAstAneto nakhoondam. amA in maghAlat o hAzeram bArhA be khoonam ..hAlA yA begoo gozAresh yA begoo dAstAn. mano yadeh dastan hayeh Al ahmad (rooz nAmeyeh deevAri?)
va dastan hayeh aziz naseen mindazeh.
2-bAyad yAd begeeree poost koloft bashi. mA ke pokhgi nashiodim vali vaghti sherhAyee ke chand sAl ghab chAp shodeh boodand o badeh 5-6 sAl jayee khoondam harfayee meseh fohsheh kharo madar sheneedam oonam be engilisi!
badeh chand jalaseh yeki shoion behem goft yeh she'ram o mikhad chAp koneh ..badesh behem goft: ooni ke zeeAd be paro pAt mipicheh, as shoarAyeh maroofeh..agheedeh dareh ooni ke estedAd dAreh bayad behesh toopeed tA kAmel besherh .
3- albateh axareh montaghedeen tA bee nAmi migan kArAt alakist ..tA mash hoor meeshee meegan bah bah o bah bah ..dar zemn jenseeyat kheyli mo'asereh :)
4- man roo net miraftam she'r khooni o dastan khooni mikoshtanam ne meegoftam in sher o dastanm o ki neveshteh tA nazarAt o migereftam bad ke esme shAer yA neveesandaro migoftam ..melat nazareshoon avaz mishod :)
سلام. خوشحالم که همشهری در اومدیم!!! راستش نام بابک نادعلی برای من خیلی خیلی آشناست. اگه میشه یک اطلاعات بیشتری از خودت بده شاید فامیل در اومدیم!!! بای بای. بابک.
سلام بابک من منیرو هستم و دفعه دیگه حداقل حرفهای خودم را در باره نوشته ات ضبط میکنم تا ای جوری چهار شاخ نشوم .اما هیچ شکی ندارم که تو طنز نویس بسیار خوبی هستی اگر با همین جدیت دنیا را ببینی . مینرو
خودتو لوس نکن اگه میخوای نویسنده بشی باید پوست کلفت باشی پاشو باقیشو بنویس
محشر بود ولی
۱. طولانی بود فک نکنم تا کسی دوست نباشه اینو بخونه!
۲.این نوشتن نتیجه فلان ، نتیجه بهمنان .... باقی مونده طنز ابراهیم نبوی که کورکورانه توسط بقیه تقلید میشه این سید ابراهیم الکی خودش چی هست که ...
صرف نظر از ایده خودم در مورد متن آرایشگاه٬ در مورد این گونه جلسات باید بگم که معمولا صحبت هایی که می شن و نظراتی که مطرح میشه نیاز به یک فیلتر و پالایش اساسی دارن.
خودشو ناراحت نکن.
مخلصیم
سلام من از طریق امین وبلاگتو دیدم راستش با نظر سوفیا موافقم اما حرف در این باب زیاده.کاش منم اونجا بودم!
salam babak jan . omidvaram in dafe dige dorost neveshte basham .akhe che maani dare ke injoori adamo mizari sare kar ??? dar har hal ma montazerim . baad az khoondane baghieyedastan hatman barat ye alame nazar khaham dasht . har chi bashe ma ham ye Nadali hastim ....movafagh bashi . felan khodanegahdar . rasti be sarvenaz ham kheili salam beresoon .